Legnica skutecznie walczy o czyste powietrze. Potwierdza to Główny Inspektorat Ochrony Środowiska. W ubiegłym roku badania jakości powietrza w ramach systemu Państwowego Monitoringu Środowiska prowadzone były w 28 stacjach pomiarowych województwa dolnośląskiego. Dwie z nich badały powietrze w Legnicy. Co wykazały badania? - o tym w audycji "Legnica, z nią zawsze po drodze"
Wyniki- przedstawione w odniesieniu do obecności w powietrzu m.in.: dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, tlenku węgla, ozonu, benzenu, pyłu zawieszonego PM10, pyłu zawieszonego PM2,5 oraz metali w pyle PM10:
Dwutlenek siarki
Uzyskane wyniki pomiarów nie wykazały przekroczeń norm jakości powietrza określonych dla dwutlenku siarki. Jego stężenia od wielu lat utrzymują się na niskim poziomie. Stężenie średnioroczne wynosiło 5,0 µg/m3. W okresie od 2005 do 2019 roku wartości średnioroczne zmniejszyły się z 14 µg/m3 do 5 µg/m3.
Dwutlenek azotu
Stężenie średnioroczne na stacji w Legnicy przy al. Rzeczypospolitej wynosiło 18,3 µg/m3, czyli 46 proc. poziomu dopuszczalnego. W latach 2005–2019 wartości NO2 znajdowały się na zbliżonym poziomie. W roku 2019 odnotowano spadek wartości w stosunku do roku ubiegłego.
Tlenek węgla
W 2019 r. maksymalne stężenie 8-godzinne wynosiło 2212 µg/m3, tj. 22 proc. normy. Wartość średnioroczna wynosiła 410 µg/m3. Analiza stężeń z wielolecia wykazuje utrzymywanie się stężeń tlenku węgla na niskim poziomie. W 2019 r. stwierdzono obniżenie się stężenia tego gazu w odniesieniu do roku ubiegłego.
Ozon
Nie została przekroczona dopuszczalna częstość przekroczeń poziomu docelowego. Mierzony na stacjach ozon troposferyczny powstaje przy powierzchni ziemi, głównie latem przy wysokim nasłonecznieniu, temperaturze i ciśnieniu. W Legnicy najwyższe stężenia rejestrowano w sezonie letnim, w czerwcu i lipcu. Analizy danych pomiarowych z wielu lat nie wykazują istotnych trendów zmian poziomu stężeń ozonu.
Benzen
Poziom zanieczyszczenia powietrza benzenem ze względu na ochronę zdrowia ludzi ocenia się w odniesieniu do średniorocznego poziomu dopuszczalnego 5 µg/m3. Stężenie średnioroczne nie przekroczyło wartości dopuszczalnej i wynosiło 0,91 µg/m3, czyli 18 proc. normy. W latach 2005–2019 można zauważyć wahania wartości średniorocznych benzenu z tendencją spadkową. W roku 2019 odnotowano spadek wartości w stosunku do wcześniejszego roku.
Pył zawieszony PM10
W 2019 r. nie stwierdzono przekroczenia normy średniorocznej pyłu zawieszonego PM10. Stężenie średnioroczne pyłu PM10 na stacji przy al. Rzeczypospolitej wynosiło 28,5 µg/m3, a więc 71 proc. poziomu dopuszczalnego. W 2019 roku nastąpił spadek wartości pyłu zawieszonego PM10 w odniesieniu do lat ubiegłych. W ostatnim dziesięcioleciu (od 2010 r.) stężenia roczne spadły o 36 proc, a liczba dni z przekroczeniami - o 52 proc.
Pył zawieszony PM2,5
Pomiary pyłu zawieszonego PM2,5, prowadzone na stacji przy ul. Polarnej, nie wykazały przekroczenia normy średniorocznej, a stężenie średnioroczne wynosiło 17 μg/m3, czyli 68 proc. normy, wynoszącej 25 μg/m3. Analiza stężeń średniorocznych z lat 2010-2019 wykazuje zauważalne zmniejszenie się poziomu pyłu PM2.5.
Metale w pyle PM10
Wartości średnioroczne ołowiu, kadmu, niklu, arsenu utrzymywały się poniżej poziomów dopuszczalnych lub docelowych. Stężenie średnioroczne w 2019 roku wynosiło: ołowiu – 0,034 µg/m3, tj. 7 proc. poziomu dopuszczalnego; kadmu – 0,58 ng/m3, tj. 12 proc. wartości docelowej; niklu – 1,73 ng/m3, tj. 9 proc. wartości docelowej; arsenu – 5,92 ng/m3, tj. 99 proc. wartości docelowej.
Stężenia ołowiu, kadmu i niklu w latach 2005–2019 utrzymywały się na niskim poziomie.
W roku 2019 zanotowano istotny spadek - o 29 proc., średniorocznego stężenia arsenu (poniżej poziomu docelowego).
