"Nie umiera nigdy zbrodnia, kiedykolwiek była dokonana" - napisał Stefan Żeromski. 21 kwietnia przypada 35 rocznica powstania Muzeum Gross – Rosen w Rogoźnicy koło Strzegomia. - Robimy wszystko, by pamięć, o tych tragicznych wydarzeniach nie została zapomniana – podkreśla Janusz Barszcz – dyrektor Muzeum. Konzentrationslager Gross- Rosen był jednym z najcięższych obozów. Powstał w sierpniu 1940 roku jako filia KL Sachsenhausen, której więźniowie przeznaczeni byli do pracy w miejscowym kamieniołomie granitu. Pierwszy transport przybył tam 2 sierpnia 1940 roku. 1 maja 1941 roku Arbeitslager Gross-Rosen uzyskał status samodzielnego obozu koncentracyjnego. Mordercza 12-godzinna praca i głodowe racje żywnościowe powodowały dużą śmiertelność. Szacuje się, że przez ten obóz i jego filie – przeszło około 125 000 więźniów – 40 tysięcy zginęło. W lutym 1945 r. więźniowie obozu głównego w Gross-Rosen zostali ewakuowani. Obóz nie został zniszczony, Niemcy wysadzili główne krematorium. Jednak z upływem lat, to co zostało na terenie byłego niemieckiego obozu uległo zniszczeniu - mówi Janusz Barszcz – dyrektor Muzeum.
Do 2009 roku udało się odrestaurować m.in. bramę główną dawnego obozu wraz z dwiema przyległymi wartowniami oraz części piwniczne byłej łaźni i kuchni więźniarskiej. Natomiast od 2009 do 2012 roku na terenie Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy realizowany był projekt pn. „Kamienne Piekło”. Wówczas trwały prace konserwatorskie na 27 poobozowych obiektach zlokalizowanych w dawnej części więźniarskiej, w tym m.in. fundamenty bloków więziennych, tkalni, baraku przyjęć, magazynie odzieży i magazynie depozytów. Natomiast wiernie zrekonstruowany został barak więźniarski nr 7 i wieża strażnicza. Po byłym obozie koncentracyjnym Gross Rosen oprowadza przewodnik Wojciech Skibiński.
Muzeum w Rogoźnicy czynne jest codziennie: w okresie od 1 maja do 30 września w godz. 8:00 – 19:00. Na zwiedzanie terenu i ekspozycji Muzeum należy przeznaczyć minimum 2 godziny.
Reklama
Reklama
