Poznanie różnych technik poruszania się w nieznanym terenie to jedna z najważniejszych umiejętności jaką musi nabyć żołnierz. A sposobów odnalezienia swojej pozycji w lesie, na polnej drodze, czy nawet w obszarze zabudowanym jest wiele. Żołnierz musi znać wszystkie. Najpopularniejsze to kompas, busola, odbiornik GPS i niebo. Może okazać się bowiem, że nagle, w wyniku działań bojowych, szkoleniowych czy nieplanowanego odłączenia się od własnej grupy, oficer czy szeregowy, znajdzie się na obcym i zupełnie nieznanym terenie. Musi wiedzieć jak określić swoją pozycję i w którym kierunku pójść, aby dotrzeć do celu, do swojej bazy, a nie do obozu przeciwnika. Świadomość tego co wiem, ile umiem, co mogę i co powinienem w danym momencie zrobić to warunek uniknięcia paniki i zachowania komfortu psychicznego, który zawsze pozwala podejmować właściwe decyzje. Jest to również szczególnie ważne w przypadku niesienia pomocy ofiarom katastrof lotniczych, poszukiwaniu osób zaginionych lub niesienia pomocy osobom poszkodowanym w klęskach żywiołowych. Takie właśnie szkolenie odbyli żołnierze 16 Dolnośląskiej Brygady Obrony Terytorialnej. Działania miały nauczyć kursantów poruszania się w każdych warunkach, w każdym miejscu. Poznali więc zasady funkcjonowania busoli i kompasu, różnice w działaniu tych urządzeń. Nabywali umiejętności dobrego czytania map, właściwego zapisywania danych, oznaczania znaków szczególnych, wyznaczania azymutów i wreszcie poruszania się w terenie zgodnie z kierunkami wskazanymi przez wykorzystywane urządzenia. Teren po jakim poruszali się żołnierze był wyjątkowo trudny. Instruktorzy z Warszawskiego Oddziału Specjalnego Żandarmerii wybrali wzniesienia i łąki z najtrudniejszych Karkonoskich obszarów. Zajęcia zorganizowano w ramach osiągania przez Dolnośląskich Terytorialsów zdolności taktycznych w ramach Naziemnych Zespołów Poszukiwawczo Ratowniczych. Szkolenie odbyło się w dniach od 04 do 18 grudnia.